Chan Wan Hon
Chan Wan Hon
陈云汉
Wielki Mistrz Chan Wan Hon urodził się w 1921 roku w Kantonie i był najstarszym dzieckiem Mistrza Chan Yiu Chi.
Był wysoki jak jego ojciec, ale zbudowany znacznie mocniej. Krępy mistrz Chan Wan Hon był nazywany przez swoich braci kung fu „Ngau” (Byk). Niezwykle silny, wytrwały w technikach ofensywnych, które były trudne do obrony.
Wan Hon trenował pod okiem swojego ojca Yiu Chi, od momentu jak tylko mógł chodzić i był traktowany podczas treningów bezlitośnie. Szkolenie pod okiem ojca oznaczało opanowanie wszystkich form systemu Choy Lee Fut, w tym 18 drewnianych manekinów, utrzymywanych w tajemnicy tylko dla rodziny.
Yiu Chi szkolił syna w sposobach poruszania się z ogromną szybkością i na niesamowite odległości, w dowolnym kierunku. Jego Jou San Ma („Pędź ruchliwe konie”) były bardzo szybkie i całkowicie zbalansowane. Wan Hon łatwo mógł wykonać jeden krok na odległość trzech metrów z prędkością błyskawicy i gradem uderzeń lub kopnięć. Jego umiejętności poruszania się doświadczyło wielu przeciwników. Długie kończyny Chan Wan Hon dawały mu ogromną przewagę w technikach długiego zasięgu, a arsenał kopnięć był ogromny i niezwykle groźny. Mistrzostwo Wan Hon w walce w bliskim dystansie pochodziło z kompletnego opanowania tzw. bram wewnętrznych, które wytrenował podczas treningu na drewnianych manekinach. Jego ataki były szybkie, dokładne i ciągłe, metody obrony i kontrataki zawsze zmienne i trudne do przewidzenia. Jego lewa ręka i noga była tak samo wytrenowana jak jego prawa strona. Lewy cios często dochodził celu zaskakując przeciwników, wśród których było wielu uczniów jego ojca, którym Wan Hon nigdy nie odmawiał pojedynków.
Opanowanie technik walki z bronią Wan Hon zawdzięcza rygorystycznemu i ciągłemu treningowi pod okiem ojca. Najbardziej ulubioną bronią Chan Wan Hon był kij i włócznia. Swego czasu zaakceptował wyzwanie mistrza Północnej Włóczni i pokonał go. Mistrz ten został jego uczniem.
Wan Hon i jego najlepsi uczniowie regularnie podejmowali wyzwania odwiedzali inne szkoły w celu wymiany technik. Dzięki temu on i jego uczniowie pogłębiali zrozumienie wolnej walki bez konieczności uszkadzania czy nokautowania przeciwnika.
Wraz z nadejściem II Wojny Światowej w Chinach nastał trudny okres. Chan Yiu Chi musiał zamknąć szkoły, jednak kontynuował nauczanie nieoficjalnie. Wielu jego najlepszych uczniów musiało uciekać do Hong Kongu lub Stanów Zjednoczonych, podczas gdy on i jego syn pozostali w Chinach.
Wan Hon nie uczył się tylko kung fu od swego ojca, Chan Yiu Chi uczył go również sztuki Tit Da Zheng Gu (chińskiej tradycyjnej metody nastawiania kości). W czasie wojny, Chan Wan Hon rozpoczął jednak oficjalne studia medyczne w tradycyjnej chińskiej medycynie.
Po II Wojnie Światowej wraz z poprawą życia w Chinach szkoły kung fu mogły być ponownie otwarte. Chan Wan Hon ukończył studia medyczne i pracował w szpitalu Fong Chuen, w klinice ortopedycznej. Nadal pomagał również ojcu w nauczaniu Choy Lee Fut w Kantonie.
Jako dojrzały człowiek, Wan Hon zaczął przyczyniać się do rodzinnego dzieła i otwierał szkoły na własną rękę. Jednak życie w Chinach zmieniło się, ludzie nie mieli już tyle czasu na praktykowanie kung fu co kiedyś. Wiele osób chciało poznać kung fu, ale mogli poświęcić na to tylko kilka godzin tygodniowo. Wan Hon stworzył więc tzw. Sei Lou San Sau (cztery drogi wolnej walki) – są to zwięzłe zestawy ruchów w podziale na 4 zewnętrzne i 4 wewnętrzne części. Są to techniki walki, dzięki którym uczeń może nauczyć się w krótkim czasie, technik samoobrony. Ponadto, skompilował krótkie formy dla kija i szabli, tak by uczeń mógł nauczyć się szybko podstaw ataku i obrony dla tych dwóch broni.
Chan Wan Hon został zaproszony do Pekinu, aby wziąć udział w Turnieju Narodowym zorganizowanym przez rząd chiński. Został zwycięzcą turnieju wykonując formę Bak Mo Kuen. Poproszono go wtedy, aby został ochroniarzem dygnitarzy rządowych. W tym czasie Chan Wan Hon grzecznie odmówił.
Podczas Rewolucji Kulturalnej, ponownie nastał trudny okres dla Chin i świata sztuk walki. Wszystkie szkoły kung fu zostały gwałtownie zamknięte, a za uprawianie tradycyjnego kung fu groziła kara śmierci. Wielu mistrzów sztuk walki wraz z uczniami zostało aresztowanych i zamordowanych. Wan Hon był zmuszony do podjęcia kilku istotnych decyzji życiowych. Przychody z nauczania kung fu niemal całkowicie zostały wyeliminowane. Chan Wan Hon miał trójkę dzieci i rodziców w podeszłym wieku na utrzymaniu. Kontynuował więc pracę w szpitalu. Obawiając się zemsty ze strony Czerwonej Gwardii, rodzina i najstarsi uczniowie przenieśli się do małego domku którego lokalizacja nie była znana Czerwonej Gwardii. Chan Yiu Chi wraz z najmłodszym synem Chan Sun Chiu wrócił do wioski, gdzie kontynuował nauczanie do końca swoich dni. Zmarł kilka lat później w wieku 73 lat. Chan Sun Chiu pozostał w wiosce, ale nie naucza kung fu.
Chan Wan Hon w pewnym momencie musiał stać się osobistym ochroniarzem wysokiej rangi polityka Partii Komunistycznej. Była to sytuacja bez wyjścia. Jednak dzięki temu czystość przekazu rodzinnej sztuki nie została zachwiana. Chan Wan Hon mógł prowadzić prywatne lekcje w wyznaczonych zakładach. Dzięki temu udało mu się przywrócić Choy Lee Fut ponownie w Guangzhou, jak i również nadal uczyć trzech synów i swoich uczniów.
Chan Cheung Mo, uczeń Chan Yiu Chi i jego bracia kung fu, zostali zaproszeni przez komunistyczny rząd do stworzenia standardowego układu Południowego Kung Fu, który wszyscy znamy i oglądamy na zawodach współczesnego Wushu na całym świecie, pod nazwą „Nan Quan”. Chan Wan Hon doradzał Chan Cheurng Mo podczas tworzenia układu, a Choy Lee Fut został uznany za główny system Południowego Kung Fu na równi z systemem Hung Gar.
Wan Hon chował drewniane manekiny w swoim domu, w specjalnie wydrążonych otworach w podłodze. Gdy chciał wzmocnić przedramiona swych uczniów, usuwał płytki podłogowe i wprowadzał manekiny w nawiercone otwory. Żona Chan Wan Hon utrzymywała nieskazitelną czystość w domu. Podłoga zawsze była wypastowana na wysoki połysk. Uczniowie zmuszani byli do zachowania równowagi w sytuacji obrony przed atakami Chan Wan Hon, na śliskiej posadzce.
Wan Hon wierzył w konieczność wytrenowania odpowiedniej zwinności. Każdy uczeń musiał umieć wykonać salto w tył. Wszyscy powtarzali ciągle Sei Lou San Sau a ich Mistrz codziennie przeprowadzał sesje sparingowe. Grube płaszcze owinięte wokół pięści były substytutem rękawic, tak by nie uszkodzić swych braci. Każdego dnia uczniowie byli szkoleni w technice, która była znakiem towarowym Chan Wan Hon: poon kiu – pek choy (okrągły blok i pięść młot) + gung kiu (pchnięcie mostem przedramienia).
Chan Wan Hon brał małą grupę uczniów (w tym swego syna Chan Wing Fa / Chen Yong Fa) na regularne wyzwania do walki. Zapewniał swoim uczniom doświadczenie wolnej walki z pierwszej ręki. Wielu braci kung fu Yong Fa nadal nosi blizny po tych brutalnych wyzwaniach.
Chan Wan Hon zostawił wspaniałą spuściznę dla przyszłych pokoleń. Jednak pewnym jest, że najlepsze co zrobił dla rozpowszechnienia sztuki Choy Lee Fut to wysłanie swego syna Chen Yong Fa poza granice Chin.
Mistrz Chan Wan Hon zmarł w 1979 roku w wieku 58 lat.